Hayallerim teninde 'dans' ediyor, ve sen bana katılmak yerine başkasıyla 'oturmakta' ısrar ediyorsun.

'O'nu neden unutamadığını sorarlar... "Parmak izleri bulaşmış hayallerime" diyemezsin.

Gün boyu hayalet gibi gezer bazıları... Anca 'gece' olduğunda, düşünceleriyle baş başa kaldıklarında ete kemiğe bürünebilirler.

Kafamın içinde öyle güzel bir dünya kurmuşum ki, ordan dışarı adım atmak istemiyorum.

Mesafeleri özetleyim; "Belki bana değil ama, hayallerime çok dokundun..."

Ben boşluğum... İçinde uçurumlar olan, 'eski'yi arkasında bırakmaya çalışırken eski püskü olmuş bir hiçim. "Ben artık geçmişin gölgesiyim"