Çünkü seni düşününce 'aklıma gökyüzü doluyor', ve ben her gece kirpiklerindeki yıldızları hayal etmeden duramıyorum.

Uçurumun kenarında tek ayakla durmuş, tam boşluğa düşecekken birinin belimden sarılıp beni çekmesini bekliyor gibiyim.

Senden sonra oram buram gece içinde kalmış, her damlada gözlerim biraz daha karanlık.

Biz çok erken bittik seninle, en başta tükendik be... Ve gariptir, bir o kadar geç kaldık birbirimize.

Alt dudağıma saklamışsın hayalini... Her nefeste kafama dolup, içimden taşıyorsun, gündüzleri bilmem ama, ben pek iyi değilim geceleri.

'O' çekip gider, ve sen artık 'başkasına ait olan' bir hayali yaşamaya çalışırken, kendin çoktan ölmüşsündür, farkında değilsindir belkide.

Uzay boşluğu misali içim... Kaçmak istediğim şeyler tarafından yutulmuş, sanki az evvel kusulmuş dışım.

Tam başka dünyalara koşacakken hatıralara takılıp düşen ahmaklarız... Belkide "bizler Geçmişimizde/Gelecek arayan kayıp ruhlarız"

Geçmişte olduğum kişiden, ve o kişinin yaşadıklarından bahsetmeyi sevmem... "Çünkü benim her dünüm kurtulmak istediğim bir gün"